Bir Dalda Iki Elma

Ali Balkiz, her hali ile insani anlatir bize.
Siradan insanlarin gündelik yasamlarini, siradan olmayan insanlik hallerini yalin bir dil, gercekten daha gercek usta bir kurgu ve carpici, lirik bir anlatim ile aktarir.
Onun kahramanlarini, hemen tanirsiniz. Tipki size benzer ya da yasamda tanidiginiz birine. Sokakta, mahallede, sinemada, okulda fabrikada, ucakta, trende, otobüs duraginda ya da ekmek alirken bir firinda, hastane koridorunda ya da bir devlet dairesinde cikmistir karsiniza. Yenilgileri, zaferleri vardir. Yasam icinde kaybolmusluklari, korkulari, sevincleri ve acilari. Geride kalanlar icin hüzünleri, yaslari vardir ve gelecekte beklediklerine dair umutlari. Özlemleri vardir, sevdalari, ait olmadiklari yerin yabanciligini örtecek hoyratliklari ve caresizlikleri vardir. Degisen ve dönüsen kosullar icinde, aliskanliklarina yabanci düsmeleri, bocalamalari vardir ve kavgalari. Ama illa da direngen yasama sevincleri vardir. Zaman zaman gülümseten ve hüzünlendiren.
Onun anlatisinda, bazen bir agac seslenir, bir irmagin cagladigi duyulur bazen , bir dag kendini anlatir, bazen de. Hepsini duyarsiniz.
Onun dili sokagin dilidir, topragin dilidir, kusun, agacin, börtü böcegin dilidir. Ister ki, bu dili her insan anlasin, konussun.
Ali Balkiz , deneyim ve gözlemlerinin besledigi imge zenginligi ve anlatim ustaligiyla , günümüz kosullarinin cok yönlü baskilari karsisinda bireyin, kisilik huzursuzlugunu, uyum ve uyumsuzlugunu anlatirken, umut insanda diyor, umut insanda
Neval Ogan