Türk Romaninda Mekanin Dönüstürücü Etkisi 1940-1960

Elinizdeki kitapta, multidisipliner bir kavram olan mekanin, degistiricidönüstürücü etkisinin 1940-1960 dönemi Türk romanindaki görünümleri irdelenmektedir. Bu calisma, Nevsehir Haci Bektas Veli Üniversitesinde Prof. Dr. Abdullah Sengül ile birlikte tamamladigim doktora tezimin gözden gecirilmis halidir. Calismada, anlatma esasina bagli edeb metinlerden biri olan romanda, mekanin cesitli islevlerde kullanildigi öne sürülmüs, bu sav edebiyat metinlerine yansiyan mekan-insan iliskisinden yola cikilarak irdelenmistir. Bu dogrultuda öncelikle cesitli disiplinlerin mekana dair degerlendirmeleri ve edebiyattaki mekan algisi üzerinde durulmus, ardindan bu alginin romanlarda neden ve nasil degistigi sorgulanmistir. Sorgulamada, mekan kullaniminin yazara, döneme, sanat akimlarina ve roman türüne göre degiskenlik gösterdigi anlasilmistir. Tanzimat Döneminden itibaren, olay örgüsünü bicimlendirmede fiziksel bir yer olarak kullanilan mekanin, bu dönemden sonra insanla iliskilendirilerek algisal boyutta kurgulanmaya baslandigi saptanmistir. Ayrica modernlesme süreciyle birlikte mekanin, insan varligiyla bir bütün olusturdugu ve bunun da edebiyat metinlerinde gittikce belirginlestigi görülmüstür.