Egitimde Ahlak ve Etik

Egitimin temel hedeflerinden belki de en önemlisi; erdemli-ahlakli ve en nihayetinde iyi insan yetistirmektir. Farabi, Egitimin amaci, bireyi mutluluga eristirmektir. diye ifade etmektedir. Mutluluga erismeyi ise nihai son ve mutlak yetkinlik kavramlari ile aciklamaktadir. Dolayisiyla insanin ulasmak isteyecegi nihai son mutluluktur. Görüldügü gibi nihai son-hedef olarak tarif edilen mutluluga ancak ve ancak erdemli bir yasam sürmekle ulasilabilmektedir.
Egitim-Ögretim programlarinin bu husus göz önünde bulundurularak, bireyin mutlulugunu tesis edecek sekilde hazirlanmasinda büyük yarar vardir. Bu gercekten hareketle, sadece egitim-ögretim programlarinin bu sekilde hazirlanmasi tek basina yeterli olmayacaktir. Programlarin uygulayicilari olan ögretmenlere de cok büyük isler düsmektedir. Ögretmenlerin, ahlak ve etik ilkeleri benimseyerek ona göre hareket etmesi; iyi ve mutlu insan yetistirebilmede temel kriterlerden belki de en önemlisidir. Bu sebeple ögretmen yetistiren egitim fakültelerinde, nazari bilgiyi daha degerli gören ahlak ve etik egitimi anlayisindan ziyade, kalici davranis kazandirmada etkili olan ameli ahlak ve etik egitimini ön planda tutmak gerekir. Alaninda deneyimli akademisyenlerin ince ve titiz bir arastirma yaparak hazirladigi bölümlerden olusan bu kitap, basta egitim fakültesi ögrencileri olmak üzere, üniversitelerin diger fakültelerinde ögrenim gören ögrencilerin de basvurabilecegi önemli bir kaynak eser niteligindedir.