Dilsizler Bandosu

Beni oraya getiren güc umurumda degildi. Yok olup gittikten sonra ardimdan yasanacaklar beni hic mi hic ilgilendirmiyordu. Bir okul, bir kütüphane, bir tiyatro salonu, hayaleti olmadan da ayakta kalabilirdi elbette. Ama bir hastane bensiz ne yapacakti Hayir, hayir. Kendimi vazgecilmez bulmuyordum, sadece evi gercekten ev yapanin anne oldugunu bilmek gibi bir seydi bu. Burayi, bu hastaneyi, bunca zamandir bir yuvaya ceviren bendim. Cünkü sizler, ben incecik kiymiklarimi batirmadan anlamiyordunuz hayatinizin kiymetini. Ben sizi iyi birer insan yapiyordum. Üzerimizde dolasan bir ruh. Her seye dokunuyor. Bozuyor, degistiriyor, karistiriyor ve yeniden sekillendirip anlatiyor. Eski bir kitaptaki siirler yeniden yorumlaniyor, yeni durumlari ifade ediyorlar artik; bir niyetci tavsaninin iyi niyeti, yardim tesebbüsü pahaliya patliyor; salgin hastaligin getirdigi yeni durumun yarattigi düzende komsuluk, insanlik, yasam yeniden sekilleniyor; ölülerin esyalari bir hayati bastan basa yeniden kuruyor Yaslilik, arkadaslik, kismet, gercek, hayat, mutluluk, iyilik, sans, cesaret gibi kavramlar alisilmisin disinda karsiliklariyla Dilsizler Bandosunda.