Sirenleri Tasa Tutun

Bir ipegin ruhunu ellerinin arasina alip öptü. Nefesi yabanci bir nefesin yaninda yürüdü Robun. Damarlari akü uzun uzun. Vadilerin kivrimlarinda titreyip duran irmaklarin, denize dokunduklannda ölmeleri gibi serin oldu hersey.Elinde uzun bir degenekle yürüdü Robinson yerin üstüne basa basa. Sonsuz saskinligini dindirecek birsey bulmak icin bakmiyordu. Hafizasi keskin bir siziyla kamasmis ve bütün varligi kirilip dökülmüstü. Yürüdü. Günlerin ortasindan, patikalarin ortasindan, hayretten irkilip kalmis uzamlarin ortasindan, gecenin ortasindan yürüyüp gecti kayitsizdi... Bir gün yasamin yeniden cimlenip yeserdiginin farkina vardi, ellerinin arasindaki yüzüne bakarken Yüz gülümsüyordu. Günesin, uzun kanat ucuyla oksayip teskin ettigi bir aksamüstü kayaligi gülümsüyordu yüz Ertesi sabah yine yasadi Rob. Cimen yapraklarinin ciyleriyle agir yüklü oldugunu gördü ve uzun uzun bakindi öylece Bu onun ilk bahariydi