Kuruk

Aileme yatili okulu kazandigimi bildirip benim gibi kazanan iki arkadasla Artvin Ögretmen Okuluna gittik. Artvinde ayni anda dört mevsimi yasadim. Icimde bir tarafta bahar cemreyle baslayip, agaclara su verip tomurcuklari patlatti. Bir tarafta Kafkasörde kisin dondurucu sogugunda büzüstüm. Haziran, temmuzda alkanlara gömülüp korkuyu duyumsarken eylülde Kackarlardan Efkar Tepesinden inen kuzgunlar gibi Coruhun kiyisina süzüldüm. Tasli sopali kavgalarda korkunun sinsi cigliklari yükselirken Coruhun kiyisinda, yani basimizda sunta fabrikasindaki makineler gibi takir takir calistim.
Turgay Delibalta, belgesel nitelikleri öne cikan, otobiyografik romani Kurukta yakin tarihimizin en calkantili dönemlerinden birini, 1974-1984 yillari arasindaki on yili, roman formatinda ele aliyor. Yazarin, Anadolunun bir köyünde yoksulluk icinde gecen cocukluktan sonra bir ögretmen adayi olarak yasadigi genclik günleri, örgütlü toplumsal muhalefetin ve bu ivmeyi durdurmayi amaclayan kutuplastirma siyasetinin yükseldigi döneme denk geliyor. Okur bir yandan Delibaltanin kaleminden bu cetin günlerin muhasebesini okurken bir yandan da herhangi bir gencin dalgakirani zorlayan deli dalgali ummanda tutunma mücadelesini takip ediyor.
Yakin tarihimizin oldugu kadar Kurukun da dönem noktasini ise 1980 asker darbesi olusturuyor. Yazar, darbenin siyasi boyutlari kadar özyasamindaki aci yansimalarini da carpici bir dille okura sunuyor.