Elibittibile

Eli bitti bile diye haykirdi o sirada Gültenin arkasinda bulunan kizi. Gecmis olsun hanimlar, beyler. Bu söylediginize palindrom derler. Bilir misiniz dedi Nuri Bey. Antik Yunanda geri geri kosan zat demekmis.
Hayat bazen hem cok kisa hem de cok uzun gelir insana. Bu durum belki de insanogluna taninan, bu bir tanecik hayatin nasil yasandigiyla ilgilidir. Ister kisa ister uzun olsun hayatin döngüsü hep aynidir. Hayatta mutluluk, nese, sevgi oldugu kadar keder, üzüntü, nefret de vardir. Gülten Hanim da bu döngüyü yasayanlardan biri. Hayatinin yavas yavas sonbaharina gelen Gülten Hanim, yasamin ona sundugu ne varsa anlayisla, sabirla kabul etmis; nice dogumlar, ölümler görmüs, yasanan acilari metanetle atlatmis bir kadin. Ne istedigini bilen, yasamaktan korkmayan, yilmayan bir kadin.
Ümit Yalcin Dogan, bir masal anlaticisi üslubuyla kurguladigi Elibittibile romaninda, Gülten Hanim ve ailesinin cok katmanli hayatinin icine adim adim dahil ediyor okuru. Biz de onlarla birlikte üzülüyor, endiseleniyor bazen de keyifleniyoruz. Kimi zaman da hayatin aci- tatli sürprizleri karsisinda sasiriyoruz. Ailenin mübadele ile geldigi Ayvaliktaki hayati Istanbula uzaniyor. Midilliden Istanbula uzanan bu yolda zamanin, sehirlerin, insanlarin degisim ve dönüsümüne de sahit oluyoruz. Ve onlarla birlikte zamanin carklari arasinda duygusal bir yolculuga cikiyoruz.