Düse Kalka

Vasif Turhan Kayacikin siiri devrime adanmis bir siir. Cok güclü ve icten bir inancla beslendigi her seyinden besbelli. Anlatiminin ve anlaminin acikligindan örnegin. Kayacik, hedef okurunun niteligini cok iyi biliyor ve siirinin söylemini ona göre kuruyor. Örtük anlatimdan kaciniyor. Koyu imgecilik sehvetine kaptirmiyor kendini. Dahasi salt siircilerin bas taci ettikleri anlamsiz imgecilige hic yüz vermiyor. Öyle ki sairimiz asiri imgeciligin, baska bir deyisle asiri siirciligin, anlatimda ictenligi ciddi bicimde zedelediginin bilincinde.
Bir siirde, yerelden ulusala, oradan da evrensellige uzanmanin yaninda, ictenlik en önemli özelliktir. Cünkü yapaylik inandiriciligi yok eder. Toplumcu siire lirizmi katmasinin yaninda, Kayacikin siirinde dikkat cekici bir özellik daha Dizelerin anlatimi yer yer devrik. Bunun okura uyarici bir etkisi oldugu kanisindayim. Baska bir deyisle bu, okura nesnel bir alimlama olanagi sagliyor.
Yukarida söylediklerime burada örnekler vermekten özellikle kaciniyorum. Bu, okurun siire bakmasini gereksiz kilip onu engelliyor. Kitap elinde, acsin kendisi baksin okur; söylediklerimi bizzat kendisi bulsun. Ama Ögüt siirine bir gönderme yapmadan da olmaz. Bu; dinsel yollarla kisiligimize sizarak, yüzlerce yildan beri, uyanisimizi engelleyen bir olgunun siire dökülmesi. Halk cocuklarina adanmis bir siir. Iyi okumalar...