Tefsirde Tenkit ve Ahmed Er-Razi El-Aksarayinin Mebahisüt-Tefsiri

Biat, teslimiyet ve taklit kültürü hakim oldugundan, klasik dönemde elestiriye pek yer olmadigi zannedilir. Reddiye üzerine kurulu modernlesme sürecinde gelisen bu alginin yanlisligi icin sadece tefsir tarihine bakmak yeterlidir. Elestirilmeyen yahut baskalarini elestirmeyen bir müfessir bulmak neredeyse imkansizdir. Nitekim ulema, Müsademe-i efkardan barika-i hakikat dogar sözünün geregi olarak birbirini tenkitten sakinmamistir. Salebnin el-Kesf vel-Beyanina Ahmed er-Raz el-Aksaraynin Mebahisüt-Tefsrde yönelttigi elestiriler merkezli genis bir literatür incelemesi olan elinizdeki bu eserdeki örnekler, tenkidin Islamin baslangicindan beri Müslümanlar arasinda oldukca canli ve aktif olarak varligini sürdüre geldigini göstermektedir. Mebahisüt-Tefsrdeki tenkitler, tefsir eserlerinin cogunda görülen bilgi toplayiciliginin ve rivayetciligin sebep oldugu carpikligi ortaya koymaktadir. Tefsir kitaplarinda herhangi bir ayetle ilgili ne kadar da cok, hatali, ilgisiz, kapsama girmeyen, zorlama, yakistirma söz söylendigine dair bir tablo sunmaktadir. Bu bakimdan Mebahisüt-Tefsr, adeta tefsir külliyatinin röntgenini cekmekte, sorunlarin, noksanlarin ve fazlaliklarin fotografini sunmaktadir.