Adana Mavralari

Mavra, su dolaplarinin Adana dilindeki söylenisidir. 1900lü
yillarin basindan Cumhuriyet döneminin ilk yillarina kadar,
Adananin eski fotograflarinda mavralari görürüz. Onlarca
mavra, yüzyillara meydan okuyan Tasköprünün altindan akip
giden Seyhan Nehrinin kiyisinda siralanmistir. O vakitler nehir
sularinin akisiyla cark döner, mavra denilen bu su dolaplari
sehre su verirdi. Bazen mavralar at veya esek yardimi ile ya da
insan gücüyle döndürülürdü.
O günlerde sehir suyu olmadigi icin Adana halki tulumba
veya nehir suyu kullanirdi. Nehir kenarlarindaki bahceler ve
seker kamisi tarlalari mavralarla sulanirdi. Evlerin bahcelerinde
kücük bir bahce mavrasi bulunurdu. Bu mavralarla su, kuyulara
dökülür, kuyulardan da cekilerek bahcelere verilirdi.
Geceleri mavralarin cikardigi gicirti, nehrin etrafindaki
mahallelere bazen tatli bir ninni gibi bazen de rahatsiz edercesine
bir gürültü ile yayilirdi. Mavranin mil yatagina, bir miktar
kömür konularak gicirti cikarmasi, böylece düzenegi kuran
kisinin istirahate cekildiginde mavranin dönüp dönmedigini
duymasi saglaniyordu. Kulaklari oksayan mavralarin cikardigi
bu ses, zaman icinde bir Adana deyimine dönüstü. Bos konusmalara,
gevezelik yapmaya, lakirti yapmaya ve yeri geldigi
zaman insanlarin olaylari abartarak anlattigi hikaye ve laflara
Adana Mavrasi denildi.