Günlere Inen Perde

Simdi bir yoklugun kiyisinda oturuyorum. Odanin kösesinde bir örümcek benim icin ölümü hazirliyor, sonumu getirecek aglari örüyor ha bire. Camlarin kirik ve yarali kanatlarindan bir yel siziyor, ölümün bembeyaz sarkisi yavas yavas isliyor icime.
Kör bir pencere
ve ben hep, perde inmis günlerin arkasindan bugulu gözlerle bakmisim dünyaya.
Günlere Inen Perde ölümle yasam arasinda kendini sorgulayan, her seyden kacmak isterken yine kendinde tökezleyen, zihnindeki muglak sorularin cevapsiz oldugunu fark eden insanlarin öyküsü.
Bekir Göl, tasrali karakterlerinin ic catismalarini, kara yazgilarini büyülü gerceklikle harmanlayarak bambaska bir pencere aciyor yasama. Bazen iriklarindan soguk sizan bazen de kirilan yerinden ölüm filizlenen bir pencere...