Sessizlik

Engin Akyürek'in Sessizlik adl- öykü kitab- okuru; insanlar-n birbirlerini gözünün içine bakarak tan-d---, konüarak dokundüu, dertle-erek anlät--- y-llara götürüyor. Çocuklar-n hâlâ çocuk oldüu, bö arazi görünce topu al-p kötüu, kom-ular-n teklifsizce birbirlerinin kap-s-n- çald---, bayramlar-n hep birlikte kutland---, mutluluklar-n ac-lar-n paylä-ld---- A-klar-n like'lara kurban gitmedi-i, sessizli-in ayr-l-k anlam-na geldi-inin bilindi-i y-llara.
Ars-zl--- aram-zdaki ili-kinin zamansal yolculüuyla ilgili de-ildi. Ars-z oldüu zamanlar gözlerini bana diker, benimle dalgas-n- geçip kedilik görevlerini asla yerine getirmezdi. Kedinin görevleri mi olur, demeyin. Hani kendini iki sevdirir, yalandan mauvv der, oyun icab- da olsa suçluluk duygusu yarat-r ya, ondan diyorum...
*
Dünyan-n en güzel äk sahnesini çekiyorduk. Kolumdaki hesap makineli saatime bakarak "Pardon! Saatiniz kaç?" demi-ti. Saatim 8.15'i gösteriyordu. Zaman-n çeyrekli-inin bir lüzumu yoktu. Yirmi geçelerde inecekti zaten. Sesini içimin kay-t cihaz- haf-zas-na alm--t-. Bütün seslerde art-k onunda notas- olacakt-.
*
Elimdeki kömür parçalar-na bak-p kardan adam-mla konüur gibi: "Anne iyi adamlar hep güzel mi gülerler?"
"Nerden ç-kt- -imdi bu, kim söyledi bunu sana?"
"Kim söyleyecek: Kardan adam-m."