Gölgesiz Topraklar

Trabzondan gelen vapurun düdügü baslari denize cevirdi. Ocaklarin kömür kokulu askerleri yürüyorlardi, iskeleye dogru, sevenleri yanlarinda. Vapur yaklasiyordu, dua dökülüyordu analarin, kadinlarin dudaklarindan, sariliyorlar son kez yolcularina. Vapur demir atarken sandallar önlerine yaklasiyordu. Babasina kuvvetlice sarildi. Ona hep güc veren elini öptü. Tasidigi cikinlari uzatirken elleri titredi, babasi onun bilegini sikica tuttu, gözlerine sefkatle bakti, sonra kendi gibi madenci erlerle sandala atladi. Vapura dogru kürekler dalip cikmaya baslamis, ugurlayan eller havada sallaniyordu. Gözleri Fadimeyi aradi, aralarda sikisip kalan karisini örtüsünden tanidi el salladi..
Yazar Hatice Erolun, yalin ve akici anlatimi ile bin dokuz yüzün baslarindan ikinci dünya savasi sonrasina kadar süregelen zaman diliminde, Trabzondan Zonguldaka kadar uzanan umutlarin, sevdalarin hüzünlerin harmanlandigi hayat hikayeleri...