Osmanlidan Cumhuriyete Dis Politika

Mustafa Budak, Osmanlinin mirasi üzerine insa edilen Ankaradaki hükümetin dis politikasi
üzerinden bize yeni bir perspektif sunuyor.
Türkiyede Osmanlidan Cumhuriyete gecis süreci, genellikle, radikal kopuslar cercevesinde
ele alinir. Böylece, yeninin ne kadar farkli ve iyi oldugu vurgulanmak istenir. Oysa toplumsal
ve siyasal sürecler, tek boyutlu bir seyir takip etmez; süreklilik ve degisim karsilikli etkilesim
icindedir. Bu husus Türkiyede pek dikkate alinmaz. Fakat hakikat, bu degildir.
Mustafa Budak, Paris Baris Konferansi, Misak-i Milli, Iskenderun Sancagi ve Ankara
Itilafnamesi, Musul vilayeti meselesi, Sevr taslagina karsi Istanbul ve Ankara hükümetlerinin
tavri, Lozan Konferansi, Sevr-Lozan mukayesesi gibi konulari iceren makalelerinin cogunda bu
gercegi, göz önünde tutuyor. Ayrica, sanilanin aksine Istanbul ve Ankara hükümetleri, bu gecis
döneminde, Istanbul ve Bogazlar, Izmir, Dogu Trakya, kapitülasyonlar ve borclar, Ermenistan,
Kürdistan gibi ülkenin temel meselelerinde farkli düsünmüyor. Buna örnek, her iki hükümetin
Sevr taslagina karsi gösterdikleri tavirdir. Hatta 1921 tarihli Londra Konferansinda Ahmet
Tevfik Pasanin olumlu yaklasimini da hatirlamak gerekir. Sadece icinde bulunduklari siyas
sartlardan dolayi sorun cözme yöntemleri farklilik göstermistir.
Osmanlidan Cumhuriyete Dis Politika, sözkonusu gecis sürecini dis politika üzerinden anlama
cabasinin bir ürünüdür.