Mircakip Duvlatulinin Hikayeciligi

Mircakip Duvlatuli cok yönlü bir yazardir. O, Kazak edebiyatinda daha cok siirleri ve türün ilk örnegini verdigi romani ile bilinir. Ancak nesir türündeki kabiliyeti ve zihnen en verimli oldugu dönemlerde kaleme aldigi hikaye türündeki eserleri de oldukca önemlidir. Onun hikayeleri incelendiginde bu gercek tam olarak anlasilmaktadir. Hikayelerinde estetik kaygidan ve ferdin hayatindan cok, toplumsal kaygiyi ve genel insan durumunu önceleyen tavri nedeniyle hicbir meseleyi görmezden gelemeyen Duvlatuli, okuyucuda bir farkindalik olusturmayi amaclar. Bunu basarabildiginde onun dünyasini da degistirebilecegine inanan yazar; eserlerinde egitim, toplumsal degerler, kadin, ekonomi gibi alanlara yönelik ironi tekniginin yogun olarak kullanildigi göndermeler yapar. Onun eserlerindeki kahramanlar, karakterden cok tip özelligi gösterir. Her kahraman, temsil ettigi tipin dünyasini okura tasiyan bir özellik gösterir. Okuyucusunu eski aliskanliklarda oldugu gibi kuru nasihatlerle yormak istemeyen yazar, onun zekasina seslenir. Duvlatulinin eserlerinde merkez konu, Bolsevik devrimi öncesinde Kazak insaninin dogal cevresi icerisindeki günlük hayatidir. Daha cok köy hayatina dair manzara ve olaylarin yer aldigi eserlerde yazar sözü dolandirmadan anlatmak istedigi meseleye girer. Eserlerin daha cok günlük gazetede yayinlandigi dikkate alindiginda pek cok olayin gercek hayattan sicagi sicagina alindigini söylemek mümkündür.