Kendini Bilmenin Isik Insanlari

Türümüz öfke ve arzu cevresinde toplanan sinavlarini astigi, onlari erdem ve ahlaka dönüstürdügü, kisacasi ön ayaklarini ellere cevirdigi zaman evrimini tamamlar. Eller bir uygarlik aracina dönüsür. Somut, niceliksel degisimler belli bir esikte niteliksel ayrimlara neden olur. Biyoloji alanindan cok ruhumuzun derinliklerine acilan alandan anlamlar bulmamiz gerekir. Kati bilimin ayiriciligindan cok birlestiren, bütünü iliskiler üzerinden gören anlayis bizlere yeni olanaklar sunabilir.
Homo Luminus beserden sonra baslayan frekansi ve titresimi yüksek insandir. Bir ögretmen, yol göstericidir. Tasavvuf acisindan Rab Boyutudur. Rab sözcügü Fenike dilinden yayilan ögretici anlamina gelen kadim bir sözcüktür. Bilincle ilgili, bilinc getiren olarak daha derin bir anlami vardir; bir karinca bile yeri geldiginde ögretebilir. Rablarin arkasinda Rablar vardir. Yalnizca veliler, bilgeler degil nebiler de ögretmendir ve hepsi de bir Homo Luminustur.
Elbette insan dedigimiz siradan bir insan bilinci degil, geleneklerde insan-i kamil, adam kadmon, üst-insan denen bilge, ermis türünden insanlardir. Onlari Kadim Türkler Tur bilincinde yürüyenler diye anar. Onlar karanligi isikla yenerler. Göksel savaslar durmadan sürer, karanligin zekasi bazen isiklari ele gecirir, onlarla savasim evrimleserek yinelenir.