Und dann auf "Zum Home-Bildschirm [+]".
Stöbern
genialokal zum Startbildschirm hinzufügen
Installieren Sie die genialokal App auf Ihrem Startbildschirm für einen schnellen Zugriff und eine komfortable Nutzung.
Installieren Sie die genialokal App auf Ihrem Startbildschirm für einen schnellen Zugriff und eine komfortable Nutzung.
Eliza Orzeszkowa Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem meza, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawlowska. Publikowala pod pseudonimami: E.O., Bak, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami byly powiesci tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczosci przedstawila w rozprawach: Kilka uwag nad powiescia (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej byl realizm (Nad Niemnem), oscylujacy niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie zalozen powiesci realistycznej znalazlo sie w rozprawie O powiesciach T.T. Jeza z rzutem oka na powiesc w ogóle (1879). Pózne utwory nosza cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najslynniejsza powiesc Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tozsamosci narodowej, bedac jednoczesnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brala udzial. Samo powstanie bylo bardzo wazna czescia jej zycia - w swoim domu ukrywala ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiscie tez organizowala zaopatrzenie i pomoc lekarska dla powstanców. Pisarka utrzymywala scisle kontakty ze srodowiskiem literackim: M. Konopnicka byla jej bliska przyjaciólka jeszcze z pensji; ozywiona korespondencja laczyla Orzeszkowa z L. Méyetem i Z. Milkowskim; byla zwiazana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrala jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdzila, ze literatura powinna odpowiadac za los spoleczenstwa. Ur. 6 czerwca 1841 r. w Milkowszczyznie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najwazniejsze dziela: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885)
