Otorite ve Öteki

Yüzyillardir, insanlar ve mikroplar arasinda amansiz bir mücadele yasanmaktadir. Salgin hastaliklarla karsi karsiya kalan toplumlar, yasamlarini derinden etkileyen bu krizlerle basa cikmak zorunda kalmistir. Her ne kadar bulasici hastaliklar bireyin bedeninde gerceklesiyor olsa da, salgina dönüstükten sonra cok katmanli toplumsal boyutuyla dikkat cekerler. Toplumlar üzerinde yikici etkilere yol acmis bu dogal felaketler veba, kolera, grip, COVID-19 vb., ister istemez insanlarin davranislarinda ve sosyal yapida derin izler birakmis, siyasal yapilarin degismesine neden olacak süreclerin baslamasina aracilik etmislerdir. Insanlik tarihi boyunca yasanan salginlar; iktidarla bireyi, yönetenle yönetileni otorite baglaminda isleyerek, birey ve toplum arasindaki geleneksel iliskiyi yeniden yazmistir. Artan risk, artan ve genisleyen bir gözetimi makul kilar ve bu durum toplumca da onaylanir. Gözetim ve disiplin yoluyla iktidarlar, halkin rizasini da alarak biyopolitik uygulamalari genisleterek otoritelerini saglamlastirirlar. Tüm gezegeni kontrol etme cabasindaki neoliberal kapitalist iktidar, biyopolitik uygulamalara ek olarak disiplini mikro düzeylere kadar yayarak viropolitik, zoopolitik bir kusatmaya dönüstürmek yoluyla gücünü pekistirmektedir. Gözetim eylemi, taktiklerini, yöntemini degistirir ama varligini sürdürmeye devam eder. Otorite günümüz dünyasinda, akiskan bir kamuflaj yardimiyla daha az görünür olmustur; bunun neticesinde kitleler sistemin parcasi olarak ona hizmet ettigini, bir anlamda sisteme enerji saglayan ve onu ceviren carklardan biri oldugunu kavrayamaz.