SZTUKA ROZK¿ADU ¿ADUNKÓW I LIGANDÓW

Niniejsza ksi--ka koncentruje si- na analizie i kategoryzacji klastrów jonów zintlowych. Podobnie jak inne klastry, takie jak borany, metaloborany, karbonyle i z-ote klastry, klastry jonów zintl równie- podlegaj- zasadzie walencyjno-ci szkieletu. Na pierwszy rzut oka klastry jonów zintl wydaj- si- skomplikowane, ale po roz-o-eniu ich na liczby szkieletowe okazuj- si- uporz-dkowane i zrozumiäe. Jednym ze sposobów wyprowadzenia liczb szkieletowych jest u-ycie VE = 8n - 2K dla pierwiastków grupy g-ównej, gdzie VE to liczba elektronów walencyjnych pierwiastka szkieletowego, N to liczba pierwiastków szkieletowych, a K to liczba szkieletowa pierwiastka. Natomiast dla pierwiastków metali przej-ciowych odpowiednie równanie to VE = 18n - 2K. Uzyskane liczby szkieletowe mo-na wykorzystä do dekompozycji wzoru klastrowego i wyodr-bnienia liczby klastrowej K, która jest liczb- cäkowit-. Ten K z odpowiadaj-cym mu elementem szkieletowym n daje nam parametr Kn, to w-änie ten parametr Kn ostatecznie daje nam informacje o liczbie elektronów walencyjnych klastra, który zawiera formu-a klastra. Ponadto parametr Kn dostarcza nam równie- informacji o wst-pnym rozmieszczeniu elementów szkieletu.

Enos Masheija Rwantale Kiremire se licenció en Química por la Universidad de África Oriental, Makerere University College, Uganda, en 1970.